Stichting Hulp voor Helpers

Jaargang 2 editie 1

Kommer in het hart van de mens buigt het neder,

maar een goed woord verblijdt het! Spreuken 12:25

Heeft jullie hulp wel zin? Is het nog wel nodig? En hoe kan die hulp er uitzien? Alleen een goed woord, of ook wat praktische hulp?

Vanuit de stichting gaat onze eerste aandacht uit naar kinderen in moeilijke omstandigheden en met een slechte toekomstperspectief. Door directe hulp, maar vaak ook door de inzet van anderen. De oorzaken van problemen kunnen in het verleden liggen. Dat is zeker het geval bij onze Roemeense projecten. Een deel van deze projecten gaan terug tot 1991 en zijn bij de oprichting van Hulp voor Helpers ingebracht bij onze stichting.

In deze nieuwsbrief kijken wij terug naar de bizarre en mensonterende situatie in Roemenië, die nu nog nauwelijks zichtbaar doorwerkt in de levens van jonge kinderen. Als vervolg op de vorige nieuwsbrieven gaan wij nu wat meer in op het concept van Helpers en stellen een aantal Helpers voor.

N.B. Als er suggesties zijn m.b.t. de vorm, inhoud van de nieuwsbrief

Wij wensen jullie, samen met jullie geliefden, een gezegende kerstviering toe en een nieuw jaar, 2017, vol van shalom en voorspoed, met oog voor het kleine en de “kleinen” en de “minsten” onder ons. Namens al de helpers, de gesponsorden en de vrijwilligers van Stichting Hulp voor Helpers,

Ingrid Roose en Norman van Es

Kerst, moment van bezinning

Tijdens de kerstdagen komen de meesten van ons bij elkaar, samen met gezin, familieleden, vrienden en kennissen. Oude verhalen worden opgehaald, de goede momenten worden opnieuw beleefd. Vaak ook een moment voor tradities zoals de kerstklassiekers in beeld en geluid, de maaltijd en de spelletjes. En richting het nieuwe jaar ook een moment van overdenking en goede voornemen. In het verleden werden de traditionele kerstverhalen van stal gehaald. Verhalen over goed en kwaad en arm en rijk.

Met deze nieuwsbrief willen wij ook een soort van kerstverhaal aanreiken om te overdenken en misschien ook met jullie dierbaren te delen.

Een prikkel voor een gezamenlijk initiatief? Met de pet rond aan het eind van het diner? Initiatieven in de vriendenkring, de vereniging, op school, je huiskring, de kerk, met collega’s. Als ondernemer een gift vanuit jouw bedrijf? Als zorgverlener een inzameling bij de collega’s? Bij de medestudenten, jouw alumni?

WIE HELPT MEE OM TE INVESTEREN IN KINDEREN?

Een dringende oproep voor sponsors die “waar” voor hun geld willen! De giften worden voor de volle 100% besteed aan het project; geen strijkstok

In deze nieuwsbrief is een aantal getuigenissen opgenomen van jongelui die in het verleden deel uitmaakten van het schoolproject in Roemenië; in het begin kansarm en volledig afhankelijk van de bereidheid van anderen om te investeren in hun toekomst. Het schoolproject is een goed voorbeeld van gerechtigheid en het bestrijden van armoede: ieder kind uit de diverse gezinnen is in staat gesteld om toegang tot goed middelbaar onderwijs te krijgen.

Zie: (https://www.hulpvoorhelpers.nl/de-helper-en-het-roemeense-schoolproject) Resultaat: ruim 450 jongelui zijn met de hoogste cijfers geslaagd voor het toelatingsexamen middelbare school.

Luci toen en nu met zijn vrouw. Studeerde Wiskunde en Informatica aan de universiteit. Huidig beroep: Programmeur bij Siemens Sibiu.

“Het was 2002 toen ik voor het eerst in contact kwam met Paul. Verlegen nam ik de bus en stapte bij de door hem opgegeven halte uit en merkte dat ik niet alleen op weg was naar dat adres. Er waren nog meer jongeren en uiteindelijk bereikten we het adres. Na een introductie van wat er zou gaan gebeuren in de komende tijd, zijn wij direct met de lessen begonnen en aan de slag gegaan … Dit was het begin …

Voor mij was het zo belangrijk om door dit project de zo nodige extra lessen te krijgen om aan te kunnen sluiten aan het niveau van de middelbare school. En, heel erg belangrijk, ik kreeg er vrienden. Het is zo belangrijk, om op jonge leeftijd in contact te komen met andere christelijke kinderen en vriendschappen en persoonlijke relaties aan te gaan. En dan in een geweldige sfeer, zo verschillend van wat je in de maatschappij tegenkomt, samen te leren en te werken aan de diverse vakken zoals wiskunde en Roemeens. Met veel hulp en steun, voor de glorie van God, met de mogelijkheid om van Paul uitleg te krijgen, zelfs 100 keer als dat nodig was. Altijd bereid ons te helpen.

JA, met heel mijn hart kan ik zeggen dat ik van deze lessen en het bij elkaar zijn op vele vlakken profijt heb gehad. Dank je wel, Paul, voor uw hele werk en opoffering, voor uw inzet voor alles wat je voor de glorie van God hebben gedaan.

Het is gebleken dat deze extra lessen meer dan voldoende waren om mijn vervolgstudies te kunnen starten. Deze lessen waren de enige, meer heb ik niet nodig gehad.

Corina

“Ik herinner met veel plezier en vreugde die keren dat ik met de andere jongeren de lessen kon bijwonen. Vooraf verheugde ik mij altijd al om de warmte te voelen van het huis waar wij zo welkom waren. En ook op de verrassingen die er van tijd tot tijd voor ons bereid waren.

Door het volgen van de lessen en de begeleiding die wij kregen begon ik langzamerhand plezier te krijgen in wiskunde. Zelfs als de opgaven mij dwongen om lang na te denken over hoe deze aan te pakken en op te lossen.

Daarop terugkijkend zie ik de ervaringen als een echte steun. Het heeft me veel geholpen om mijn kennis op school te ontwikkelen en uit te breiden, maar het gaf ook de mogelijkheid mijn relatie met anderen te ontwikkelen.

met de anderen.

Een grote bijdrage aan het creëren van een aangename omgeving was die van “onze professor” die ons ook geholpen heeft hoe de meest onmogelijke wiskunde opgaven te begrijpen en op te lossen. Hij hielp ons altijd met heel veel geduld.

Ik ben God erg dankbaar voor het voorrecht dat kreeg ik om te genieten van de prachtige momenten, zoals deze wiskundelessen.

Nu studeer ik aan de Faculteit der Geneeskunde, Klinische technologie, 3^e-jaars.

Corina

“De behaalde resultaten zijn geen garantie voor de toekomst”. Daarvoor moet hard worden gewerkt door de betrokkenen en zonder de hulp van sponsors hebben deze jongen mensen geen of nauwelijks kansen.

Op deze pagina 2 uitersten waar wij jullie hulp voor vragen. De uitgebreide beschrijving: zie verderop in de nieuwbrief.

Marius. 2 ½ jaar oud. Kansloos. Hij kan nog niet praten. Wordt door zijn overgrootmoeder opgevoed. Van haar kregen wij een verzoek om hulp.

Deborah, dochter van de Helpers die verantwoordelijk zijn voor het schoolproject

Deborahs droom

Deborahs droom begon vele jaren geleden toen ze haar gevoeligheid en bewogenheid ontdekte voor mensen die lijden.

Haar vader Paul is voor diverse internationale stichtingen, als pro-deo contactpersoon, werkzaam voor diverse kindersponsorplan programma’s. Vanaf de tijd dat Deborah nog een baby was ging zij vaak met haar vader en moeder mee bij de bezoeken aan de sponsorgezinnen, om het sponsorgeld af te geven bij deze zeer arme en kinderrijke gezinnen.

Zo leerde zij de mensen ook persoonlijk kennen en naarmate zij ouder werd drong ook de realiteit van hun levensomstandigheden en problemen tot haar door. Zij zag dat in veel situaties de gezondheidsproblemen niet konden worden opgelost, meestal door gebrek aan geld, waardoor men de medische kosten niet kon voldoen. Corruptie speelt daarbij (nog steeds) een grote rol.

Ook zag zij veel leed als gevolg van handicap (geestelijk en lichamelijk) situaties; situaties die vragen om veel geduld, begrip maar ook om de juiste behandelingen.

Zij is ook regelmatig geconfronteerd met het overlijden van jonge en oudere mensen, ten gevolge van verschillenden oorzaken; veelal door gezondheidsproblemen maar ook ten gevolge van ongevallen. Armoede en geldgebrek speelde daarbij ook een rol.

Zij heeft gezien hoe haar ouders steeds hun uiterste best deden om, soms met minimale middelen, hulp te bieden. Geen moeite was hen te veel. Hun bereidheid en beschikbaarheid om anderen te helpen zijn voor Deborah een voorbeeld in haar leven.

Al vanaf jonge leeftijd werd zij hierdoor geraakt en kreeg zij zicht op vele moeilijke situaties. Ze begon te dromen op een dag zelf dokter te zijn; beschikbaar voor anderen: de zieken en de gehandicapten. Om hen met grote toewijding te kunnen helpen bij hun medische problemen en behoeften.

Haar ouders zijn ook betrokken bij andere vormen van hulpverlening, zending en intensieve huiswerkbegeleiding. Die activiteiten vormen ook een belangrijk deel van Deborahs vorming als kind en geven haar zicht op en ervaring met de geestelijke en praktische aspecten.

Een goede hoofdstuk in haar leven en schoolontwikkeling was ook de Training School (de visie van haar ouders, gestart in 1998 samen met enkelen sponsors en sinds enkele jaren samen met Hulp voor Helpers), waar ze de kans kreeg om te studeren en om te worden getraind met de andere christelijke kinderen. Ze kreeg een goede voorbereiding voor de middelbare school, samen met de andere deelnemers van het project: per jaar circa 25 kinderen uit voornamelijk (maar niet uitsluitend) christen gezinnen.

Naast haar zeer goede resultaten op de middelbare school heeft zij zich ook kunnen onderscheiden op andere vlakken. Zij behaalde diverse certificaten en was ook 4 keer winnaar van de Nationale Olympiade Duitse taal; voor Deborah een bijzonder hoogtepunt van haar inspanning en toewijding in al die jaren. Alles tezamen een stevige basis voor wat zij hoopte te kunnen bereiken en voor de volgende stap in haar leven.

Goede schoolresultaten waren ook de eerste voorwaarde om aan de faculteit Geneeskunde te worden toegelaten, zowel in Roemenië als in het buitenland.

Met grote toewijding en inspanning voor haar studie, maar ook voor haar geloofsbeleving en wandel met God voor meer wijsheid, is zij er dit jaar in geslaagd haar eindexamen (Baccalaureaat) te halen met de uitzonderlijk hoge score van 9,75 uit een maximum van 10!

Hoewel er meer opties waren (Roemenië en Nederland) ging de voorkeur van Deborah uit naar een universiteit in Duitsland, mede omdat zij vind dat zij niet voor niets 14 jaar Duits geleerd heeft.

Haar toelatingsverzoek om te mogen studeren aan de Heinrich Heine Universiteit in Düsseldorf – Medische Faculteit is gehonoreerd omdat zij ruim voldeed aan de hoge toelatingseisen.

In een relatief korte tijd is haar droom om medicijnen te studeren uitgekomen. Zij is toegelaten bij haar 1^e poging! Hierover is zij zo blij en ervaart dit als een grote zegen.

Zij wil zich volledig inzetten om uiteindelijk in de praktijk zich in te kunnen zetten voor hen die dit zo nodig hebben en de medische zorg niet of niet voldoende kunnen ontvangen.

Het zag er naar uit dat niets in de weg zou staan om de studie te beginnen. Er was zelfs een organisatie die de verblijfskosten zou vergoeden.

En …… toen kwam, vlak voor de reis naar Düsseldorf, het bericht dat deze organisatie de aanvraag afwees zonder opgaaf van redenen.

Na kort overleg is samen met de ouders van Deborah besloten om toch de studie aan de Heinrich Heine Universiteit toch te starten. Dit om 2 redenen: 1) Er diende zich onverwachts een sponsor aan voor een deel van de eerste kosten, 2) Er werd een kamer op de campus aangeboden voor € 260 per maand (incl. kosten verwarming, e.d.).

In geloof leggen wij (Paul, Ligia, Deborah en stichting Hulp voor Helpers) de vraag bij jullie neer om mee te helpen door te investeren in de opleiding van een jonge zeer getalenteerde en gemotiveerde jonge vrouw.

Wij zoeken dus sponsors voor Deborah!!!

Elke bijdrage is welkom; incidenteel of structureel.

Wij beseffen wel dat deze studie wat jaren zal duren. Maar wij mogen een goede opbrengst van de investering verwachten.

Wij zien uit!

Giften op rekening:

Stichting Hulp voor Helpers IBAN: NL51INGB0005811730 Project 10.2 studiefonds / Deborah

De oproep van de overgrootmoeder van marius

Wij hebben via de psychologe Mirela van het project – De “minsten” en een erfenis van het Ceauşescu tijdperk een verzoek om hulp van de overgrootmoeder van Marius ontvangen.

Voor de achtergrond en details zie: https://www.hulpvoorhelpers.nl/de-minsten-een-erfenis)

Zij is een christenvrouw en zorgt onvoorwaardelijk en met veel toewijding voor Marius. Zij beseft wel dat de situatie van Marius voor haarzelf, zo zonder hulp, te zwaar wordt. Vooral het feit dat hij achterblijft in zijn ontwikkeling baart haar zorgen voor zijn toekomst. Ook zijn haar leeftijd en het gebrek aan financiële middelen extra zorgen over hoelang en hoe zij Marius verder kan opvoeden.

Mirela probeert zo goed en zo kwaad hen te helpen, maar beschikt daartoe niet echt over voldoende middelen.

Wij als stichting zien Marius als een symbool voor meer van dit soort kinderen. Wat zou het nu mooi zijn als velen reageren met bijdragen om de therapie voor Marius (EN nog meer kinderen) structureel mogelijk te maken via de praktijk van Mirela. En……als er support komt voor de overgrootmoeder zodat zij op haar leeftijd minder zorgen heeft en wat meer kan genieten van Marius en hoe hij zich verder ontwikkeld.

waar gaat het over? wie is Marius?

Dit is Marius. Nu ruim 2 ½ jaar. Nog zo jong en toch al vele nare levenservaringen achter de rug. Zijn gezondheid was vanaf de geboorte niet goed; naar de mening van de artsen een te klein kind, met ondergewicht en een erg kwetsbare gezondheid.

Marius was inderdaad een overgevoelige baby en moest daarom na zijn geboorte langere tijd in het ziekenhuis blijven. Dit kwam zijn moeder niet goed uit. Zij wilde niet al de tijd bij hem in het ziekenhuis blijven en haar leven door hem in de war laten brengen. Zij had andere plannen, zonder Marius. Zijn moeder wilde hem feitelijk al vanaf zijn geboorte niet en heeft hem uiteindelijk in het ziekenhuis achter gelaten.

De tijd verstreek en Marius was “allemans” en “niemands” kind in het kinderziekenhuis van Oradea. De autoriteiten gingen zich uiteindelijk met hem bemoeien en kwamen in actie om hem naar een weeshuis te sturen of eventueel ter adoptie af te geven. Dit indien niemand van de familie, van zijn moeder of vader, hem mee naar huis wilde nemen. De oma van Marius’ moeder was hier op tegen en heeft haar uiterste best gedaan om Marius bij haar in huis te krijgen.

En vanaf de leeftijd van 8 maanden tot nu, voedt zij dus Marius op; niet gemakkelijk en soms erg moeizaam mede als gevolg van zijn psychofysische ontwikkeling en omdat hij werd achtergelaten op een zo’n jonge leeftijd.

Marius is een levendig kind, maar pas nu, op de leeftijd van ruim 2 jaar, begonnen met lopen. De manier van lopen is nog onzeker, hij valt vaak, beweegt als een kind van 14/15 maanden. Hij is veel kleiner dan kinderen van zijn leeftijd. Zijn overgrootmoeder draagt hem vaak, wat soms niet zo gemakkelijk gaat omdat zij vaak zelf erg moe is.

Maar een echte handicap is het feit dat hij nog niet praten kan. Hij uit zich door middel van geïsoleerde lettergrepen, zoals “ba-ba” en “da-da”, als een kind van 5-6 maanden. Op zijn leeftijd zou hij zelfs al enkele woorden en korte zinnen moeten kunnen spreken. Daarom heeft Marius speciale begeleiding nodig. Waaronder een cognitieve stimulatie therapie om te kunnen spreken (logopedie), te verkennen en zich te ontwikkelen, zowel harmonieus en fysiek en mentaal.

Alle hulp zou goed zijn voor Marius! Voor nu, maar vooral voor zijn toekomst.

Giften op rekening: Stichting Hulp voor Helpers

IBAN: NL51INGB0005811730 Project 30.1.2. Therapie Marius

De stichting: communicatie en presentatie

Stichting Hulp voor Helpers is ook te vinden op:

Internet: www.HulpvoorHelpers.nl

Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100009522198247

LinkedIn: https://www.linkedin.com/company/hulp-voor-helpers

Een PowerPoint presentatie^[1]: Facebook

Vacatures: